در پنجم شعبان دل حال و هوای نوشتن ازامامی رادارد که در زمان پیشوایی‌اش اسلام را عزّت بخشید و با مجاهدت‌های بی‌شائبه‌اش دین را سرافراز نمود. امام سجاد(علیه سلام الله)مردم هراسانی که بر اثر شهادت اباعبدالله الحسین (صلوات الله وسلامه علیه)گوشه گیرشده بودندرابا اخلاق حسنه و آموزش دعا مجدداً به متن جامعه برگرداند. باغالیان و نیز جبرگرایان به شدت مبارزه می نمود،با علمای درباری به مجاهدت برخاست و آنان را نکوهش کرد و مردم را از متصوفه و زاهد نمایان بر حذر می‌داشت.در دوران۳۵ساله امامت سیدالساجدین(علیه السلام)عصربی امان مبارزه آن پیشوای باعظمت وخستگی ناپذیربامدعیان خالی از دیانت ومتظاهربه اسلام بود.پنجم شعبان المعظم سالروز ولادت سجاده نشینِ نستوه،حضرت زین العابدین امام سجاد(صلوات الله علیه)است. امامی که حق عبادت را به جا آورده و هر قلبی که به دل مبارک و بیدارکننده آن معصوم بی‌ریا پیوند خورد شیدای بندگی و نیایش با خداوند متعال می‌شود، قائد عظیم الشأنی که در قله جهاد تبیین بود و مجاهدت‌های تبیینی خود را گاهی در قالب دعا،گاهی در قالب سخنرانی،بعضی از اوقات با ذکر مصیبت سالار شهیدان (علیه السلام)و اصحابش در کربلا ودر پاره‌ای از موارد چون کوفه، با خطبه خواندن به بهترین نحو انجام داد و جامعه منزوی اسلامی را روح و حیات دوباره بخشید. آیا چنین امامی بیمار بوده و ازمبارزه ومجاهدت خسته وناتوان است ؟بدیهی است بزرگترین اجحاف را شیعیان امام چهارم به ایشان می‌کنند.متاسفانه دیدگاه عده ای از آنان پیرامون امام سجاد (علیه السلام) این است که آن حضرت یک بیمار و صرفاً سجاده نشینِ محض بود و غیر از دعا کاری از حضرت سید الساجدین (سلام الله علیه) برنمی‌آمد. اگرچه دعاهای امام سجاد (صلوات الله علیه)در صحیفه سجادیه که به اخت القرآن، انجیل اهل بیت(علیهم السلام) و زبور آل محمد(صلوات الله علیهم اجمعین)مشهور است، دارای معانی بلند توحیدی،اجتماعی سیاسی و تربیتی است، ولی حرکت‌های جهادی آن امام بزرگوار محدود به مبارزه در قالب دعا نبوده است و قطعاً اگر آن حضرت و سایر ائمه اطهار (علیهم السلام) سیاسی نبودند و مبارزات ضد طاغوتی نداشتن حکومت‌های بنی امیه و بنی عباس مزاحمتی برای آن بزرگواران ایجاد نمی‌کردند، زیرا طواغیت با عالمِ سجاده نشینِ محض مشکلی ندارند و اتفاقاً چنین شخصی را نیز می‌ستایند،ولی دشمنی خلفای ظلم و جور در هر عصری با علمایی است که در میدان مبارزه با نفس و شیطان درون مجاهدت می‌کنند وبا شیطان بیرونی که طاغوت‌ها باشند،به پیکارنظامی،اعتقادی و یافرهنگی می پردازند،زیرا وجود استکباربرای رهبران دینی غیر قابل تحمل می باشد و ازهمین منظر است که با شیاطین بیرونی که جلوه آن طواغیت هستند به مبارزه برمی‌خیزند.حضرت سیدالساجدین و زین العابدین (صلوات الله علیه)امامِ سجاده نشینِ صرف نبود، بلکه ایشان با اتصال به منبع قدرت لایتناهی پروردگار با شیاطین بیرون به مبارزه اعتقادی فرهنگی و اجتماعی برخاست و پایه‌های ابتدایی حوزه علمیه نوپای امام محمد باقر (علیه السلام) را بنا کرد تا پس از گذشت سال‌ها، حوزه علمیه گسترده درس رئیس مذهب شیعه حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله علیه) تشکیل گردد. در حوزه اخلاق نیزاز امام چهارم شیعیان روایات متعدد و مهمی به یادگار مانده است، که در روز ولادت آن حضرت یکی از آن احادیث گوهربار را تقدیم محضر ارادتمندان سید الساجدین حضرت زین العابدین (علیه السلام) می‌کنیم آن امام همام در روایتی نورانی می‌فرمایند:( لا یقل عمله مع تقوی و کیف یقل ما یتقبل. هر کاری که با تقوا همراه باشد اندک نیست چگونه آنچه مقبول خداوند قرار گرفته اندک محسوب می‌شود؟۱). گاهی انسان خیال می‌کند معیارپذیرش انجام کارهای خیر از جانب خدا، به فراوانی آن است، در حالی که اینگونه نیست و معیار پذیرش اعمال نیک تقوا و رعایت اخلاص است. اگراز خداوند متعال حیا کردیم و کارهای خود را به رخ دیگران نکشیدیم و هر کاری را درمقابل عظمت خدا ناچیز به حساب آوردیم آن وقت اعمال خیر ما مورد پذیرش ذات اقدس ربوبی خواهد بود و در غیر این صورت انرژی به هدر رفته، پول و زمانی از دست رفته در آخرت هم باید پاسخگوی کار ناشایسته‌ای که مورد پذیرش پروردگار نبوده است باشیم. لذا امام سجاد (سلام الله علیه) در یک توصیه راهکار کوتاه به ما می‌آموزد که عمر،وقت، مال،قدرت بدنی خود را صرف کارهای بی‌ اخلاص و بی‌تقوا نکنیم که از ما پذیرفته نخواهد شد. لذا در عصر غیبت کبرای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) کسانی لایق زمینه‌سازی ظهور آن حضرت هستند که اخلاص و تقوای در عمل را رعایت کرده و دیگران را به مراعات تقوای الهی دعوت کنند.

امین بهرامی(شریعت شوشتری)

(۱):تحف العقول،ص۳۱۸