در حال تماشای دومین مصاحبه/گزارش رئیس‌جمهور رئیسی به مردم بودم که رئیس‌جمهور به تعطیلی کارخانه‌ای با ۶۰۰ نفر نیرو اشاره کرد در حالی که با کوچک‌ترین حمایت می‌شد از تعطیلی این کارخانه جلوگیری کرد.

همان وقت به یاد خبرهایی که از تعطیلی یک کارخانه تولید ماسک در شهرک صنعتی شماره ۲ اهواز شنیدم، افتادم. از این کارخانه بازدید کردیم در شرایطی که تنها یک نگهبان مشغول مراقبت از کارخانه‌ای با وسعت ۱ هکتار بود که حداقل ۱۰۰ میلیارد تومان در آن سرمایه‌گذاری شده است. نگهبان کارخانه با افسوس و بغض می‌گفت تا سه ماه پیش ۱۳۷۰نفر در این کارخانه و در ۳ شیفت مشغول به کار بوده‌اند. از سوله‌های شیک و اما خالی از کارگر کارخانه بازدید کردیم، صدها دستگاه بدون اپراتور و سکوت دردناکی که در کارخانه حاکم بود و هزاران ماسک و ده‌ها تُن ماده اولیه که بلااستفاده بود، رگِ غیرت هر ایرانی مدافع تولید ملی که می‌داند بیکاری یک فرد، متلاشی شدن یک یا چند خانواده است را خواهد جنباند و قلب هر بازدید کننده‌ای را به درد می‌آورد. این کارخانه با تولید ۲ میلیون ماسک در هر شبانه‌روز توانسته بود علاوه بر تامین نیاز داخل و اشتغال ۱۳۷۰ نفر، درهای صادرات را بگشاید و زمینه صادرات غرورآفرین به ۱۷ کشور اروپایی را فراهم کند.

این در حالی است که مدیر کارخانه مذکور آمادگی خود را برای راه‌اندازی مجدد کارخانه در صورت توجه مسئولین اعلام کرده و با توجه به قرارداد دو ساله صادرات محصولات این کارخانه به کشورهای اروپایی، ارزآوری قابل ملاحظه کارخانه باعث شکوفایی بخش خصوصی در استان محروم خوزستان خواهد شد. افسوس که ۱۸ نماینده خوزستان در مجلس؛ حتی یک بار پیگیر مشکلات این کارخانه نبوده‌اند. افسوس…

حالا اما دقیقاً ۳ ماه از تعطیلی کارخانه بزرگ تولید ماسک اهواز می‌گذرد و کَک مسئولان خوزستان نگزیده و انگار نه انگار که ۱۳۷۰ نفر از اقشار مستضعف و ضعیف شهر اهواز به‌طور مستقیم در این کارخانه مشغول به کار بوده‌اند.

از آن‌جایی که در ۳ ماه گذشته هیچ‌کدام از مسئولان محلی و استانی از این کارخانه که در روزهای سخت تحریم به همت بخش خصوصی و بدون یک ریال کمک دولتی و بانکی به میدان جهاد سلامت آمد، سراغ نگرفته و دیدن نکرده‌اند، به‌جاست شخص رئیس‌جمهور که پرونده‌های تعطیلی کارخانه‌جات اشتغال‌آفرین را خود دنبال می‌کنند، معاون اول، وزیر کار، و سایر مسئولان عالی‌رتبه کشور به موضوع حل مشکلات این کارخانه ورود کنند! سوال اساسی اما این است پس آن‌همه شعار برای حمایت از تولید و اشتغال بومی کجا رفت؟ آدرسی که می‌تواند قفل معیشت ۱۳۷۰ خانواده اهوازی را بگشاید اهواز، شهرک صنعتی شماره ۲، کارخانه تولید ماسک است. منتظریم…