قلم در رثای شخصیتی به نگارش درآمده که اسوه علم و تندیس اخلاق بود چهره‌ای همیشه متبسّم و مردم دار که جماعت مومنین را امام،و منبر و محراب را با کلام و نیایشش زینت می‌بخشید. روحانی مهربانی که هرگاه از بین مهری‌های شهر به تنگ می‌آمدی عزم مسجد صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را می‌نمودی و با لبخند و کلام پیامبر گونه‌اش آنچنان تو را آرام می‌نمود که احتیاج به دلداری دیگران پیدا نمی‌کردی. بعد از اقامه نماز در کنارش می‌نشستی و در حین سخن گفتن و نوشیدن چای نگاه پرمهرش را بین همه دوستان و ارادتمندانش تقسیم می‌کرد و به همه این گونه آموزش می‌داد که در حین سخن گفتن با دیگران نباید از جمع غافل شد و به سایر جالسین بی مهری نمود. البته باید گفت در جلسات بعداز نماز این روحانی بزرگوار خردسالان در نزد امام جماعتشان یگاه ویژه‌ای داشتند و بچه ها می دانستندتا این سیدمهربان در جمع حاضر بود خیال کودکان راحت است که حسابی می‌توانند بازی گوشی کنند و کسی آنان را عتاب نکند.سید عزیزما به خوبی می دانست درمسجدی که سروصدای نونهالان بلند نشود باید برای آینده دین وفرهنگ جامعه درآن منطقه ترسید. با همه به شدت مهربان بود تا جایی که تاریخ توالد دوستانش را یادداشت کرده و در سالگردولادت آنان پیامک تبریک به دوستان خود ارسال می‌کرد، یا گاه و بیگاه با ارسال قطعه شعری به صورت پیامک دوستانش را یاد می‌نمود. به همین خاطر است که وقتی این سید والا مقام از دنیا رفت هر کسی فکر می‌کرد سید محسن خودش را از دست داده و ایشان با همه به شکلی ارتباط برقرار می‌کرد که طرف مقابل این گونه تصور می‌نمود آقا سید محسن فقط دوست اوست.

درست است که هر انسانی باید دارای جاذبه و دافعه باشد،ولی این سید عظیم الشأن اگر در جایی هم خم به ابرو می آورد با بی حرمتی به طرف مقابل همراه نبود و مهر و قهر او بر اساس خدامحوری بود زیرا این خصوصیت را از اجدادطاهرینش آموخته بود.جذب حداکثری و دفع حداقلی داشت.همه در زیرچتر محبت او جای داشتند الاّکسانی که یا درجبهه توحید نیستند و یا افرادی که حنجره خود را درداخل کشور و عامدانه به استکبار اجاره داده اند.حتی در مواجه با افرادی که به حضرت ایشان بی مهری های متعدد نموده بودند با کرامت برخورد می کرد و باتوجه به جایگاه والای حقیقی وحقوقی که داشت اما به دنبال تسویه حساب شخصی نبود. قطعا تابه حال شما خواننده محترم متوجه شده اید که قلم از چه بزرگی شخصیتی به نگارش درآمده است.

آری؛درست حدس زده اید.سخن از استاد عزیزم،امیدآینده،مجاهددر همه عرصه هاحضرت حجت الاسلام والمسلمین آقاسیدمحسن شفیعی(اعلی الله مقامه الشریف)است.

او که مهر محض بود.همیشه دیگران را می‌دید و آن کس را که نمی دید خودش بود. هیچگاه به دنبال آقازادگی نبود در حالی که آقازاده واقعی بود. روحانی که در زمان حیات با برکتش علم،اخلاق، بصیرت و مهر را گسترش داد و پس از وفات جانکاه و غیر منتظره‌اش دل دوستدارانش را به عزاخانه ابدی مبدّل ساخت و پس از ارتحالش تنها ذکر خدا، ائمه اطهار (علیهم السلام) و یاد آقا سید محسن(ره) است که باعث التیام داغ وفات آن استاد کم نظیر می باشد.در سالروز ارتحال ملکوتی حجت الاسلام و المسلمین سیدمحسن شفیعی(طاب ثراه) بر آن شدیم تا با بیان خاطره‌ای یاد و نام آن جلوه فضل و فضیلت را گرامی بداریم و به یکی ازاتفاقات درس آموز و منتشر نیافته از زندگی ایشان اشاره کنیم تا پرده از مهر آن راحل متخلق برداشته و درس عطوفت، تواضع و عدالت را در مکتب آقا سید محسن(ره) بیاموزیم.جناب آقای علیرضا عبدالله نژاد از اصحاب رسانه و از دوستان حقیر وهمچنین از مرتبطین با مرحوم حجت الاسلام والمسلمین سید محسن شفیعی (رضوان الله علیه)نقل می‌کرد:آقای حسین علی امیری معاون پارلمانی رئیس جمهور دولت دوازدهم برای عرض ادب به حضور مبارک حضرت آیت الله شفیعی(مدظله العالی) رسیده بود و چون این دیدار در ایام منتهی به اربعین حسینی صورت گرفت آقای امیری مایل بود که برای بازدید به مرز چذابه برود. در وقت حرکت خودروهای گران قیمتی برای انتقال معاون پارلمان رئیس جمهور دولت دوازدهم و هیئت همراه ایشان تهیه شده بود و یک ماشین بدون کولر هم برای ما خبرنگاران در نظر گرفته بودند. بنا بود مرحوم حجت الاسلام والمسلمین شفیعی (ره)هم جناب آقای امیری را تا مرزچذابه همراهی کنند. در زمان سوار شدن به وسایل نقلیه هرچه به آقا سید محسن اصرار شد در ماشین کولردار و در کنار معاون پارلمانی رئیس جمهور بنشیند ایشان فرمودند:من با خبرنگاران می‌آیم ماشین آنها کولر ندارد.برای آنکه آقا سید محسن نشان بدهند با تجمل گرایی مخالف هستند و به دلیل آنکه می‌خواستند به ما دلگرمی بدهند ودر فصل تابستان با خبرنگاران مواسات داشته باشند این حرکت را انجام دادند.دیگران که از روحیه ایشان باخبر بودند می‌دانستند که آقا سید محسن در چنین ماشین‌هایی نمی‌نشیند و اهل تجمل نیست و از جهت دیگر مسئولین امر را متوجه کردند که خبرنگاران با مسئولین کشوری فرقی نمی‌کنند و اگر برای دیگران ماشین‌های خوب و با کولر تهیه می‌کنند، در فصل تابستان برای اصحاب رسانه که از لحاظ که انعکاس دهنده اخبار کشور هستند نیز چنین خدماتی باید ارائه بشود. و این حرکت حجت الاسلام والمسلمین سید محسن شفیعی(نورالله مرقده الشریف) عین محبت و عین عدالت بود.ما تا مرز چزابه با آقا سید محسن در همان ماشین بدون کولر گپ و گفت کردیم و این گونه بود که گرمای تابستان خوزستان با سخنان دلنشین ایشان برای ما خبرنگاران قابل تحمل شده بود.
آری! اهل خرد اینگونه‌اند که بحران‌ها و مسائل ناهموار را با اندیشه و عاطفه‌ای که دارند مدیریت می‌کنند و دیگران که این تدبیر را می‌بینند مشکلات و ناعدالتی ها برایشان هموار می‌شود و استاد پر عطوفت و مدّبر ما جناب حجت الاسلام والمسلمین شفیعی(ره)اینگونه بود.در قیامش،درقعودش،در اجتماع،در حوزه علمیه ،دردانشگاه ،درمسجد،درمحراب عبادت ودر منبر مهر محض بود.ای کاش می شد حتی یک مرتبه کلاس درس ایشان برای ما تکرار شود. ای کاش می شد برای یکبار مجلس تدریس آقا سیدمحسن را در خواب ببینیم.آن چنان در محفل درس با نگاه محبت آمیزش به تلامذه خویش ،نکات غامض علمی را انتقال می‌داد که گویی دو مجلس درس در آن واحدو در حوزه علمیه آل طیب اهواز برقراراست. یک کرسی، تدریس مرسوم حوزه علمیه و کرسی دوم آموزش اخلاق و عاطفه در هنگام برگزاری درس بود.
آه باید کشید و حسرت بایدخورد از فقدان شخصیتی که رهبر ومقتدایمان حضرت امام خامنه ای(حفظه الله) او را امید آینده دانست و از دست دادن ایشان را خسارتی دانست که جبرانش را از خدای متعال مسألت نمود.این ما هستیم و تصویر مبارک آقاسیدمحسن و یادی که در دل ما از ایشان به جامانده.یاد و خاطراتی که خودش بذر محبتش را در سرزمین قلب ما کاشته بود و حال این بذرها ثمر داده است.آقا سیدمحسن شفیعی(ره)شیشه عطری است که شکست ولی عطر آن هدر نرفت و شهر ما معطّر به یاد ونام و چهره مبارک خلف صالح بزرگ مرد فقاهت و ایثار حضرت آیت الله حاج سیدعلی شفیعی(دامه برکاته)است.
حال که در سالروز رحلت آن الگوی فضل و فضیلت و اسوه علم و عمل قرار داریم به روح پرفتوح حضرت حجت الاسلام والمسلمین آقا سید محسن شفیعی و اخوی شهیدش، نابغه متخلق و عارف واصل، طلبه سید مرتضی شفیعی و جد امجد ایشان فقیه وارسته و خطیب شهیر حضرت آیت الله حاج سید محمدرضا شفیعی(قدس الله نفسه الزکیه) سلام و درود می‌فرستیم و علو درجات آن بزرگواران را از خدای متعال خواستاریم و امیدواریم که بتوانیم ادامه دهندگان شایسته‌ای برای مکتب آقا سید محسن شفیعی(ره) بوده و با علم و اخلاق و مردمداری مروج این مکتب انسان ساز باشیم.

امین بهرامى(شریعت شوشترى)