در هفته های اخیر شاهد حواشی بسیاری در عملکرد و فعالیت شورای شهر اهواز بوده ایم. صرف نظر از انتقادات بسیاری که به عملکرد مدیریت شهری اهواز در رسانه ها مطرح شده است، اخیرا لغو جلسات شورا بدلیل غیبت عمدی برخی از اعضا حاشیه ساز شده و انتقادات بسیاری را بدنبال داشته است.
تعدادی از اعضای شورا که در دو سال اول، اوضاع مدیریتی شورا و شهرداری بر وفق مرادشان بود اینک با تغییر هیئت رئیسه، برای آنکه نظرات خود را به شورا تحمیل کنند در جلسات شورا حضور پیدا نمی کنند گویی آنچه در این میان اهمیت ندارد حق و حقوق شهر و شهروندان اهوازی است. اینکه برای تحمیل نظرات، در روند تصمیم سازی و تصمیم گیری های شورا اخلال شود و یک شهر معطل انحصارگرایی عده ای خاص قرار بگیرد با کدام مولفه کار انقلابی و جهادی همخوانی دارد؟

مهمتر از همه این نکات، مسئولیت جریان اصولگرایی در وضع ایجاد شده در اداره شهر و شوراست. اگرچه غالب چهره های انقلابی و ریشه دار جریان اصولگرایی خوزستان به حاشیه رانده شده اند و تصمیم سازی انتخاباتی این جریان در دوسه سال گذشته به دست یک جمع محدود و بسته سه چهار نفره افتاده اما مسئولیت طیف های مختلف اصولگرایی استان در جای خود باقیست چرا که آنها برای تغییر این وضعیت و اصلاح فرایندهای تصمیم سازی اقدامی نکرده اند.
زمانی که بسیاری از دلسوزان در جریان انتخابات، نسبت به حذف جریان های مردمی و دارای پایگاه اجتماعی از شورای شهر هشدار می دادند و آسیب های یکدست سازی باندی در شورا را متذکر می شدند چنین روزهایی را پیش بینی می کردند.

حال همه آنهایی که در شکل گیری شورای یکدست و وضع ایجادشده کنونی سهیم بوده اند باید مورد پرسش و مواخذه قرار بگیرند که چرا چنین بی سر و سامانی را به شهر تحمیل کردند؟!
در هرحال لغو جلسات شورا و تشتت ایجاد شده بخوبی نشان می دهد اتاق های فکر مدیریت سایه در شهر با شکل گیری شورای همدست و یکدست، که شعار انسجام و وحدت و ثبات می دادند اینک سرابی بیش را به شهروندان نشان نداده است!

اما آیا بزرگان اصولگرایی و طیف های متنوع آن، زمام امور را از دست سه چهار نفر خاص و محدود خارج خواهند کرد تا لااقل از این پس آنگونه که در وضع نابسامان آموزش و پرورش و شورای شهر شاهدش هستیم، شاهد تداوم نابخردی ها و سیاسی کاری ها نباشیم؟