سال گذشته در فضای مجازی کلیپی به دستم رسید که یک نفر وهابی مدعی شده بود شیعیان، سایر مسلمانان را از حیطه حلال زادگی خارج می‌دانند و فقط شیعه را بهشتی می دانند. به یک سری کتاب ها و روایات شیعه استناد می کرد و بالاخره هر طور بود سعی میکرد ثابت کند که شیعه مایه اختلاف در امت اسلامی است. وقتی این کلیپ را دیدم تا مدتی ذهنم به هم ریخته بود تا اینکه از یکی از روحانیون پرسیدم. او گفت: شیعیان نه تنها مسلمانان غیرشیعه را پاکدامن و حلال زاده می دانند بلکه حتی غیرمسلمانان را حلال زاده می دانند و آن احادیث اعتباری ندارد. درباره بهشت رفتن یا نرفتن هم باید بدانیم که خدا عدالت دارد و بررسی می شود که آنها به دلیل بی اطلاعی ولایت امام علی را نپذیرفته‌اند یا با علم و اطلاع.

‌اما در شب ۲۱ رمضان وقتی در کنار خانواده مشغول تماشای تلویزیون بودم با کمال تعجب دیدم سخنران مراسم اصلی اهواز با داد و فریاد و تاکید و تشدید می گوید:

[[هر کس که شیعه حضرت علی علیه السلام نباشد به بهشت نمی رود و در قالب یک داستان برزخی، سرنوشت جهنمی یک زن سنی را می گوید که چطور در قبر گرز آتشین برسرش کوبیدند.]]
یک داستان دیگر هم نقل کردند و گفتند که [[ بر اساس روایات هرکس محبت حضرت علی در دل او نباشد حرام زاده است و حرام زاده رستگار نمی شود.]]
یک چیزی هم درباره یاران پیامبر ص در صدر اسلام بیان کردند که [[ وقتی از مسافرت برمی گشتند و بچه ای در خانه می دیدند و نمی دانستند حلال زاده است یا نیست!!! آن بچه را نزد حضرت علی می بردند اگر بچه از میان آن جمعیت در آغوش علی بن ابیطالب می پرید معلوم می شد حلال زاده است! ]]

همه خانواده با تعجب به هم نگاه می کردیم. این سخنرانی دوباره ذهن مرا به هم ریخت. چیزی که من از این سخنرانی برداشت کردم این است که همه دشمنان امام علی و اهل بیت، جهنمی اند و همه حرام زاده اند در حالیکه این مطلب با عقل سلیم جور در نمی آید شاید شخصی که به امام علی (ع) کینه دارد یا حتی دشمنی می کند تحت تاثیر محیطی است که در آن رشد کرده است نه به دلیل حرام زاده بودن و شاید برعکس شخصی که حلال زاده نیست در زندگی خود مورد محبت و توجه امامان واقع شده باشد و محبت امامان در دل او نشسته باشد.
به نظر من نه هر حلال زاده ای دوست دار امام علی می شود و نه هر کس که بغض او را دارد و با او دشمن است حتماً حتماً حرام زاده است. شاید آن حلال زاده تحت تأثیر دشمنان اهل بیت بوده و این حرام زاده، نسبت به اهل بیت شناخت پیدا کرده است لذا محبت پیدا کرده است.

اصلا فرض کنیم که این حرف درست باشد که ((حرام زاده محبت امام علی را پیدا نمی کند و شیعه او نمی شود)) اما آیا درست است که بگوید: ((حرام زاده به رستگاری نمی رسد)) آیا این با عدالت ورزی خدا سازگار است!؟ اگر مادر او کار بدی انجام داده چرا باید این بچه به پای مادر خود بسوزد؟ چرا باید سرنوشت ابدی و رستگاری یک انسان برای چیزی خراب شود که از اختیار او خارج خودش بوده است؟؟ یا چرا باید آن فرد سنی یا غیرشیعه که شناختی از امام علی ندارد و به دلیل همین بی اطلاعی به ولایت حضرت علی ایمان نیاورده جهنمی باشد!! مگر تقصیر اوست که شناخت ندارد. محیط زندگی او تعلیماتی که پدر و مادر و خانواده به او داده اند او را به این سمت برده است آیا این با عدالت خدا سازگار است که بر سر او گرز آتشین بزند؟؟

و یک نکته هم درباره آن چیزی که درباره یاران پیامبر و مسلمانان صدر اسلام گفتند به ذهنم می رسد آیا واقعاً آنها تا این حد به پاکدامنی زنان خود شک داشتند که حلال زادگی فرزندان خود را اینگونه آزمایش می کردند؟؟ این غیرقابل باور است چون به معنی از هم پاشیدگی خانواده و سقوط اخلاقی آن جامعه بوده است.

به هر حال من مشابه این سخنان را نه از امام خمینی و نه از حضرت آقا مقام معظم رهبری نشنیده ام و برای یک کسی مثل من قابل درک نیست که چطور نماینده رهبری این سخنان را بیان می کند!!!

یک سوال هم از تلویزیون استانی خوزستان دارم که چرا این بخش از سخنان را که ۶ تا ۷ دقیقه طول کشید قطع نکردند و در آنتن زنده از نلویزیون پخش شد؟؟؟

به هر حال این شیوه تبلیغ دین نیست و راه تبیین معارف توحیدی اقناع و منطقی سخن گفتن است. این روشی که در پیش گرفته اید دین مردم را بر باد می دهد.
اگر قرار باشد در کشور هر کس مخالفین اعتقادی خودش را حرام زاده بنامد و همه آنها را جهنمی بداند که سنگ روی سنگ بند نمی شود. خیلی خطرناک است که هر کس فقط هم کیشان خودش را بهشتی بداند و بقیه را جهنمی بداند و معترض را اغتشاشگر معرفی کند و غیر هم حزبی خودش را خائن و نفوذی، این عواقب بدی در پی دارد!! از ما گفتن و از شما نشنیدن. مراقب باشید جوانان از دین گریزان نشوند.