استاندار ویژه خوزستان، از ابتدای انتصاب خود، بدرستی بر ضرورت بومی گزینی مدیران استان تاکید نموده است. حال افکار عمومی منتظر است تا اثرات عملی این رویکرد را در استان و بویژه در ماجرای انتخاب شهردار اهواز ببینند.

همزمان با رویکرد اعلام شده توسط نماینده عالی دولت در استان، شورای شهر اهواز یک گزینه غیربومی که هیچگونه مزیتی نسبت به گزینه های بومی ندارد و از حداقل های قانونیِ اعلام شده نیز برخوردار نیست، را بعنوان شهردار منتخب معرفی نمود.

تاکیدات استاندار بر انتصاب گزینه بومی، از چند لحاظ حائز اهمیت است.

نخست آنکه باید قدر استعدادها و سرمایه انسانی موجود در استان را دانست. هیچ منطقی نمی پذیرد که فردی غیربومی در جایگاه های مدیریتی در استان قرار بگیرد که نیروهای توانمندتر و با سابقه و تجربه بالاتر از او وجود داشته باشد‌.

این در واقع نوعی بی حرمتی به نیروهای بومی و دلسرد نمودن و فراری دادن آنهاست.

از طرفی نیروهای بومی هم شناخت بیشتری از شهر و شهروندان و مدیران آن دارند و هم دلسوزی و احساس تعلق خاطر بیشتری نسبت به گزینه های غیربومی دارند.
بر همین اساس رویکرد اعلام شده توسط استاندار محترم بسیار امیدوارکننده است اما اگر این رویکرد در عمل ظهور نیابد باعث دلسردی مردم شده و اتوریته و جایگاه استاندار “ویژه” استان را خدشه دار خواهد نمود.

بهمین دلیل است که درحال حاضر افکار عمومی انتظار دارد مهندس خلیلیان، در جایگاه استاندار “ویژه”، با اقتدار و بدون رودربایستی در موضوع انتخاب شهردار ورود و ایفای نقش کند و هم از قانون صیانت کند و هم رویکرد اعلام شده توسط خود را حاکم نماید.

موضع و اقدام عملی استاندار در موضوع انتخاب شهردار مرکز استان، آزمون خوبی برای سنجش رویکرد و برنامه های اعلام شده توسط استاندار خوزستان است.

باید منتظر ماند، آیا استاندار “ویژه” در این زمینه رویکرد اعلام شده توسط خود را حاکم خواهد کرد یا لابی اصفهانی ها در پایتخت، سرنوشت شهردار منتخب را رقم خواهد زد؟