ناصر چمنی درباره تفاوت پایه سنوات و سنوات پایان خدمت، اظهار کرد: در پایه سنوات کارگرانی که حداقل یک سال سابقه کار دارند یا از پرداخت پایه سنوات آن‌ها یک سال می‌گذرد مستحق دریافت پایه سنوات هستند.

چمنی ادامه داد: پایه سنوات جزو مزد کارگران بوده و میزان آن هر ساله براساس مصوبات شورای عالی کار تعیین می‌شود و به دلیل اینکه پایه سنوات جزو مزد دریافتی کارگر است لذا در محاسبه سنوات پایان کار عیدی و پاداش محاسبه خواهد شد و پایه سنوات جزو مزد ثابت کارگر بوده و بایستی به همراه سایر مزایا و حقوق به طور ماهانه به کارگر پرداخت شود.

رئیس کانون انجمن صنفی کارگران ایران با اشاره به سنوات پایان خدمت، تصریح کرد: در سنوات پایان خدمت یا اصطلاحا حق سنوات یکی از مزایای اجباری است که کارفرما در هر حالت موظف به پرداخت آن به کارگر بوده و حق سنوات یا پاداش پایان خدمت مبلغی است که کارگر هنگام فراغت از کار از قبیل بازنشستگی، ازکار افتادگی، فوت و استعفا و… دریافت می‌کند و میزان آن معادل یک ماه آخرین مزد دریافتی کارگر است.

وی افزود: با استناد به تبصره چهار ماده هفت قانون کار، کارفرمایان موظف‌اند به نسبت کارکرد در قرارداد‌های مدت موقت مزایای پایان کار یعنی همان سنوات را محاسبه و در وجه کارگر پرداخت کنند.حق سنوات به عنوان پاداش پایان کار بر اساس ایام کارکرد به کارگران پرداخت می‌شود.

چمنی ادامه داد: اصولا باید به همه دریافتی‌هایی که در فیش صورت حساب به کارگر تعلق می‌گیرد مانند حق جذب، حق مدیریت، حق سرپرستی و… محاسبه و در پایان کار به کارگر پرداخت شود، ولی متاسفانه در پایه سنوات فقط بخشی از قانون اجرا می‌شود و فقط مربوط به دستمزدی که لحاظ شده است.

رئیس کانون انجمن صنفی کارگران ایران، تصریح کرد: سال گذشته دادنامه‌ای از طرف دیوان عدالت اداری صادر شد که تمام دریافتی‌های پایه سنوات پایان خدمت باید برای کارگر محاسبه شود، ولی بعد از گذشت مدتی این دادنامه تغییر کرد.

وی گفت: کارمندی که ۳۰ سال خدمت می‌کند در پایان کار خود مبلغ قابل توجهی را تحت عنوان پایه سنوات پایان خدمت دریافت می‌کند، اما متاسفانه در قرارداد‌های مدت موقت با توجه به تمدید هرساله آن اگر کارگری ۳۰ سال کار کند فقط پایه سنوات پایان خدمت یک سال را دریافت می‌کند که مبلغ قابل توجهی برای آن نخواهد بود.