دکتر “الکساندر چپورنوف” ۶۹ ساله اولین بار در ماه فوریه در سفر به فرانسه به ویروس کرونا مبتلا شد. پس از بهبود در خانه در سیبری و بدون بستری شدن در بیمارستان، او و تیمش در انستیتوی پزشکی بالینی و تجربی در نووسیبرسک مطالعه‌ای درباره آنتی بادی‌های ویروس کرونا انجام دادند.

وی گفت: آنها نحوه رفتار آنتی بادی‌ها، میزان قدرت آنها و مدت زمان ماندن در بدن را مطالعه کردند و دریافتند که به سرعت کاهش می‌یابند. وی گفت: از هنگام بیماری تا پایان ماه سوم، آنتی بادی‌ها دیگر تشخیص داده نمی‌شدند.

وی تصمیم گرفت احتمال عفونت مجدد را بررسی کند. وقتی او برای بار دوم خودش را بدون ماسک در معرض این ویروس قرار داد مجددا به این ویروس مبتلا شد. وی گفت:سیستم دفاعی بدن من دقیقاً شش ماه پس از ابتلا به اولین عفونت مجددا بیمار شد. اولین علامت گلودرد بود. عفونت دوم وی بسیار جدی تر بود و در بیمارستان بستری شد.

وی گفت: به مدت پنج روز دمای بدن من بالاتر از ۳۹ درجه سانتیگراد بود. حس بویایی را از دست دادم، حس چشایی‌ام نیز تغییر کرد. در روز ششم بیماری، سی تی اسکن از ریه‌ها مشخص بود و سه روز پس از اسکن با کمک اشعه ایکس دریافتیم عفونت ذات الریه دو برابر شده است.

ویروس خیلی زود از بین رفت. بعد از دو هفته دیگر در ناحیه حلق یا سایر نمونه‌ها تشخیص داده نشد. نتیجه گیری او بر اساس پرونده خود این است که مصونیت جمعی یا گله امیدی ناممکن است. ویروس همچنان در جهان ماندگار است و اگرچه واکسن‌ها ممکن است ایمنی ایجاد کنند اما این امر موقتی است. ما به واکسنی نیاز داریم که بتوان چندین بار استفاده کرد، یک واکسن نوترکیب مناسب نخواهد بود. به محض تزریق واکسن مبتنی بر آدنوویروس، دیگر قادر به تکرار آن نخواهیم بود زیرا ایمنی در برابر حامل آدنو ویروس مداخله می‌کند. این متخصص تولیدکننده دومین واکسن کرونای روسیه به نام EpiVacCorona نیز بوده است.