۲۶ رجب المرجب سالروز وفات شخصیت باعظمت جهان اسلام، تکیه گاه معنوی رحمه للعالمین،رسول خدا(صلی الله علیه و آله)،پدر والامقام امام المتقین،امیرالمومنین(علیه السلام) جناب ابوطالب(صلوات الله علیه)است.بزرگ مردی که در باطن مسلمان بود و درپشتیبانیِ پیامبراعظم(صلی الله علیه وآله)ازهیچ کوششی فرو گذاری نکرد.او علاوه بر سقایت و رفادت از میهمانان کعبه یک مردم دار واقعی و شخصیتی صاحب نفوذ بود.از آنجایی که ایشان اسلام خویش را بروز نداد و ابوطالب(علیه السلام)پدر بزرگوارمولی الموحدین علی(صلوات الله علیه)می باشد، از سوی عده ای از مخالفان مکتب تشیّع به جرم عدم بروز مسلمانی خود متهم به شرک می باشد.در حالیکه ایشان بعنوان یک حمایت کننده ایمان خویش را در ابتدای بعثت مخفی نگه داشت تا بتواند از نفوذ کلمه خود برای پیشبرد اسلام کمک کند. طبیعی است که اگر ایشان همانند علی بن ابی طالب(صلوات الله علیه)و خدیجه کبری(سلام الله علیها)ایمان خود را بروز میداد جامعه آن روز دست رد به سینه ایشان میزد، از جناب ابوطالب(سلام الله علیه)حرفی شنوی نداشت و به آزار بیشتر رسول خدا(صلی الله علیه وآله)می پرداختند.این موحّد باعظمت ایمان خویش را برای پشتیبانی از عالی ترین خلق خدا و اشرف الانبیای الهی حضرت محمدبن عبدالله(صلی الله علیه وآله)مخفی نگه داشت تا از آن پیامبر مکرّم حفاظت،حمایت وصیانت نماید.لذا زیبنده نیست سالروز وفات ایشان بگذرد و یادی از شخصیت،مجاهدتهاو ایمان آن موحّدمظلوم نکرده باشیم.دراین نوشتار کوتاه به بررسی ایمان حضرت ابوطالب(علیه السلام)از کلام معصومین می پردازیم:
اگر آن بزرگوار دارای اشعاری است که بیان گر توحیدو ترویج یکتاپرستی است و بزرگان شیعه و سنی درآثارخویش به اشعار ابوطالب(صلوات الله علیه)اشاره کرده اند.اما ائمه اطهار(علیهم السلام)درفرمایشاتی به ایمان جناب ابوطالب(علیه السلام)اشاره کرده اند که ما سه روایت در این زمینه را ذکر میکنیم:

(۱):امام علی (علیه السلام):
و الَّذِی بَعَثَ مُحَمَّداً (صَلَّى الله عَلَیْهِ وَ آلِهِ) بِالْحَقِّ نَبِیّاً، لَوْ شَفَعَ أبِی فِی کُلِّ مُذْنِبٍ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ لَشَفَّعَهُ الله فِیهِمْ.(۱)

قسم به کسی که محمد (صلی الله علیه وآله) را به حق به پیامبری برگزید، اگر پدرم (حضرت ابوطالب) در حق همه گناهکاران روی زمین شفاعت کند، خداوند می‌پذیرد.

(۲):حضرت امام باقر (علیه السلام):
اگر ایمان ابوطالب در یک کفّۀ ترازو و ایمان این مردم در کفّۀ دیگر قرار داده شود، ایمان ابوطالب بر ایمان آنها برتری خواهد یافت.(۲)

(۳):امام حضرت رضا(علیه السلام) در پاسخ به نامه یکی از شیعیان درباره ایمان جناب ابوطالب پدر امیرمؤمنان علی(علیه السلام) می نویسند:
بسم الله الرحمن الرحیم
همانا کسی که در ایمان ابوطالب شک کند، جایگاه او آتش جهنم است.(۳)

آیا باوجود چنین احادیثی واضحی می توان در ایمان جناب ابوطالب(علیه السلام)تشکیک کرد؟
ایمان جناب ابوطالب(علیه السلام)نزد بزرگان اهل سنت نیز به اثبات رسیده است.شخصیتهایی مانند:سیوطی،زینی دحلان،برزنجی،شعرانی،سبکی،قرطبی،ابوزهره ودیگران،ازجامعه اهل سنت پیرامون ایمان پدروالامقام امیرالمومنین(علیه السلام)کتابهای قابل استفاده ای تالیف نمودند.البته وهابیون به دلیل عنادی که با فرزند نامدار ابوطالب،یعسوب الدّین حضرت علی(علیه السلام)دارند،سعی میکنند جناب ابوطالب(سلام الله علیه)رامشرک معرفی کنند و ازاین نسبت ناروا نتیجه بگیرندکه امیرالمومنین علی(علیه السلام)فرزند یک مشرک است و این درحالی است که تلاشهای شیطانی آنان به ثمر ننشسته ونخواهد نشست،زیرابه تعبیرشاعر:
چراغی را که ایزد برفروزد
هرآنکس پف کند ریشه اش بسوزد

جناب ابوطالب،شخصیتی است که اگر ایمان خودرا مخفی نمیکردند امروزخبری از دین نبود،اگر ماموحد هستیم،ازطفیل وجودصاحب آن قلب مملو از ایمانی است که اسلام خویش راظاهرنکردتا از کیان دین که پیامبراعظم(صلی الله علیه وآله)دفاع کند.
سلام حق بر موحد مظلوم،پشتیبان رسول خدا(صلوات الله علیه وآله)،جناب ابوطالب و فرزند باعظمتش امیرالمومنین و یعسوب الدین علی بن ابی طالب(صلوات الله علیهما)که مسلمان بودن ماازبرکت ایمان مخفی و قلب مملو از یقین جناب ابوطالب(صلوات الله علیه)است.

امین بهرامی (شریعت شوشتری)

(۱):امالی شیخ طوسی،ص۷۰۱
(۲):فخار بن معد موسوی ایمان ابی طالب، ص۸۲؛
(۳):ابن حاتم شامی، الدرالنظیم فی مناقب الأئمه اللهامیم‏، ص۲۲۰؛