قلم در عزای بانوی ادب آنقدر بی رمق است که توان چرخش و تحریر سرایش این مصیبت را ندارد. چگونه از بانوی وفا باید نوشت در حالی که قلب آل الله(علیهم السلام) در عزای مادر فاطمی سیرتشان غمگنانه مویه می کنند؟کدام نویسنده توان بیان فضائل مادر کرامت و عطوفت را داشته و چه سخنوری است که ادعا کند حقیقت حضرت ام البنین(صلوات الله علیها)را شناخته و به دیگران شناسانده است؟
در عزای آن فنا یافته امامت باید به تبیین شخصیت حضرت ایشان پرداخت، زیرا حضرت ام البنین(سلام الله علیها) اسوه ای نیکو برای مردان و زنانی است که شیفته شخصیت، سیره و مکتب عترت اهل بیت(صلوات الله علیهم اجمعین)هستند.اگر عاشقان علمدار کربلا،از قمر منیر بنی هاشم،حضرت ابالفضل(صلوات الله علیه)و برادران ارجمندش سخن می گویند و آن تاج داران عاشورای خونین را سرآمد مکارم اخلاق می دانند نباید فراموش کرد که فرزندان ام البنین(علیهاالسلام)درس ایمان،امام شناسی،ادب،وفا،شجاعت،کرامت،دستگیری و دشمن شناسی را از مادر بزرگوارشان آموخته اند. آن سان که بزرگ زنِ قبیله کلابیه به بیت امام بی بدیلش حضرت علی بن ابی طالب(صلوات الله علیه)وارد میشود، خود را کنیز فرزندان زهرای شهیده(صلوات الله علیها)معرفی میکند،زمانی که مشاهده میکند حسنین و زینبین(علیهم السلام)از شنیدن نام فاطمه،به یاد تن مجروح کوثر کبود قرآن، صدیقه کبری حضرت فاطمه زهرا(صلوات الله علیها)می افتند،از مولا و همسرش میخواهد تا او را به نام دیگری بخواند، و چه زیبا امیرالمومنین(علیه السلام)همسر باوفایش را ام البنین نامید.دنیا بعداز زهرای مرضیه (سلام الله علیها)کجا و در کدام زمان چنین زنی با ادب را به خود دیده است؟اصلا پس از یگانه دخت رسالت،در کدام صده یا هزاره بانویی همچون دختر حزام کلابیه برصفحه گیتی قدم برداشته است؟ بدیهی است که فرزندانش چنین مادر با ادب وفضیلتی، حضرت سید الشهدا(علیه السلام)را برادر خطاب نکنند و امام حسین(صلوات الله علیه)را جز با کلمه (سیدی و مولای)صدانزنند.طبیعی است این وفا و ادب و فناپذیری با امام البنین(علیهاالسلام)کاری کند که وقتی کاروان به غم نشسته اما مقتدرحسینی از کربلا به مدینه میرسد،جز خبرگیری از حضرت حسین بن علی(علیهماالسلام)،حالی از فرزندانش نپرسد.این زن نه تنها شیدای امامت است ، بلکه آنقدر مادر قهرمان پرور ابطال کربلا دارای کرامت است که سائلین درگهش در زمان حیات و پس از وفاتش از حضور ایشان دست تهی برنگشته اند و پس از۱۴ قرن آن قبر غریب بقیع هنوز منشاء کرامات وافره است. بانوی دشمن شناس مدینه ازچنان ذوق ادبی برخوردار است که وقتی در کنار قبرستان بقیع اشعار حماسی و سروده شده خودرامیخواند و در غم عیوق کربلا حضرت اباعبدالله الحسین(صلوات الله علیه)و فرزندانش و شهدای دشت نینوا می گرید ودیگران را میگریاند سربازان بنی امیه نیز همچون دیگر مستمعین اشعار آن شیرزن مجاهده بر عزای کشتگان مظلوم کربلا اشک میریزند و حضرت ام البنین(صلوات الله علیها)به همه میفهماند گریه بر شهدای عاشورا،گریه استکبارستیزی ،مبارزه و بیداری است و اشک ذلّت و استکبار پذیری نیست.همین اشعار حماسی بود که استکبار دوران ام البنین(علیهاسلام الله)از وجود ایشان احساس خطرکرده و بنابه برخی از نقل ها بانوی ادب،وفا و حماسه حضرت ام البنین(سلام الله علیها)توسط عمّال حکومت مسموم میشود.درعصر غیبت کبرای بقیه الله الاعظم،ولی عصر،امام زمان حضرت مهدی موعود موجود(عجل الله تعالی فرجه الشریف)نیازمند الگو پذیری از آن زن کم نظیرتاریخ اسلام هستیم.مسلمانان و منتظران ظهور آن خورشید پنهان درپس ابر غیبت باید امام دوران خویش راشناخته ، با ادب و محبت از امام زمان خویش یادکرده و همچنانی که ام البنین(علیهاالسلام)با استفاده از شعرمقابل دشمنان حقیقت ایستاد،منتظران حضرت ولی عصر(روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه) بابهره گیری از دانش های روز،مقابل دشمنان مهدویت و فرقه های نوظهور ایستادگی کرده و (اشداءعلی الکفار)بود،و در جامعه اسلامی با مهر وعطوفت به یکدیگر وبا انواع کمک های مومنانه از ایتام آل محمد(صلی الله علیه وآله)دستگیری نمایند.دردوران غیبت امام زمان(علیه السلام)نباید فراموش کرد که برای معرفی الگوهای صحیح دینی،اجتماعی وسیاسی حضرت ام البنین(سلام الله علیها)دارای جمیع مکارم و ارزشهای والای انسانی و قابل الگوگیری مردان و زنان در اجتماع اسلامی است.

امین بهرامی(شریعت شوشتری)