ﻋﺪﻧﺎﻥ ﻏﺮﯾﻔﯽ ﺁﯾﻨﻪ ﻭ ﻋﺼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺟﻨﻮﺏ ﮐﺸﻮﺭﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽﺁﯾﺪ .ﮐﯿﺎﻧﻮﺵ ﺭﺍﺩ در گفتگویی رسانه ای اظهار کرد : ﻏﺮﯾﻔﯽ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺗﺠﺮﺑﯿﺎﺕ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺩﺭﮎ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ دارد . ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﻫﻠﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﻣﻨﻈﺮﯼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﯽ ﻭ ﺍﺯ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﯿﺰﻫﺴﺖ .دکتر محمد کیانوش راد ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺍﺩ: زنده یاد سید عدنان ﻏﺮﯾﻔﯽ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﻨﻈﻢ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺩﺑﯽ ﻭﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺩﺍشت ﻭ ﺍﯾﻦ ﺧﺼﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﻌﺪﯼ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﺳﺖ ﮐه در تاریخ معاصر خوزستان ﻏﺮﯾﻔﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥﺍﺳﺘﻮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺩﺭ ﺯﯾﺴﺖ ﺑﻮﻡ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﻣﻄﺮﺡ می باشد .

نویسنده کتاب داستان حته ﯾﺎﺩﺁﻭﺭ ﺷﺪ: زاویه دید ﻏﺮﯾﻔﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯼ ﻭ یا ﺣﺘﯽ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺧﺎﺹ ﺍﺳﺖ . ﺍﻭ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﻮﻣﯿﺖ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺩﺍشت.ﻏﺮﯾﻔﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭﺩ و ﺍﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎﺕ ﻓﮑﺮﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩﻥ زنده یاد غریفی ﺍﺯ ﻣﺤﯿﻂ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯿﺎﻥ ﻧﺴﻞ ﺟﻮﺍﻥ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ یا اصولا درست معرفی نشده است . ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎﺕ ﺍﺩﺑﯽ بوده و هست ﮐﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ زنده یاد ﻏﺮﯾﻔﯽ ﺭﺍ که ﺩﺭ ﯾﮏﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﻣﻤﺘﺎﺯﯼ ﺍﺳﺖ ،ﺩﺭ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺍﯾﺮﺍﻥ ، ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ
ﺟﺪﯾﺪ معرفی کنند گرچه امروز او در میان ما نیست

ﮐﯿﺎﻧﻮﺵ ﺭﺍﺩ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﻓﺰﻭﺩ : ﻏﺮﯾﻔﯽ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﮐﺎﺭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ، ﺩﺳﺘﯽ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﯾﺶ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻣﯿﺪﺍﻭﺭﻡ فعالان عرصه شعر و ادب استان ﺑﺘﻮﺍﻧنﺪ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ایشان ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﻧﻘﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻨﺪ .

ﻭﯼ ﺑﺎ ﺑﯿﺎﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻏﺮﯾﻔﯽ ﺭﺍ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﯾﮏ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ، ﺷﺎﻋﺮ ﯾﺎ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻓﻀﺎﯾﻞ ﻭ ﺧﺼﺎﯾﻞ ﻧﯿﮏ ﻭ ﻣﺘﻌﺎﻟﯽ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﯾﺎﻓﺘﻢ، ﺍﻓﺰﻭﺩ: ﻓﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺭﺩﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ گریه می کرد ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺎﺩی نمود

دکتر کیانوش راد می گوید : ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺫﺧﺎﯾﺮ ادبی و فرهنگی استان همچون زنده یاد غریفیﺍﺯ ﺫﺧﺎﯾﺮ ﻧﻔﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻨﻮبی ها ﻭ ﮐﻞ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺗﺮ می باشد. اﯾﻦ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﻓﺮﻫﻨﮑﯽ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ظﺮﻓﯿﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ را بخوبی معرفی نمایند

وی می گوید : عدنان غریفی رو همه می شناسیم و نمی شناسیم. عدنان رو بیشتر به داستان نویس می شناسند ، امااز قدیم الایام در سرودن شعر هم دستی داشته و دارد. کتاب نخل مشتعل ، کتاب حاصل دلتنگی های عدنان و عشق به وطن و خرمشهر است.
اینجا شمال هر جا باشد
شمال میهن من نیست
اینجا جنوب هرجا باشد
جنوب نخلی من نیست
وجدان من جهانی است ، اما
خوش تر دارم
آوازهای وحدت انسان را
از یک بام بخوانم
از اوج یک نخل
وقت رطب چینی !
اشعار بیشتر تم اجتماعی دارد و به سیاست هم نظری دارد. عدنان نگاهی انسانی و فراقومی دارد اما موطن و میهن نقش ماندگار خود را دارد .بقول شفیعی کدکتی در کوچه بنفشه ها ، ای کاش می شد انسان وطنش را مثل چعبه های چوبی بنفشه ها با خود هر جا که خواست می برد. درد و اشتیاق در سراسر اشعار نخل مشتعل موج میزند. نگاه فراقومی او را در شعر ” دوزن در کنا دو نخل در دوسوی مرز ” می توان بخوبی دریافت. در کنار شعر نوی عدنان ،چند غزل و چند رباعی های ماندگار نیز امده است.

غزل چهارم.
دیدی که عقل آمد و دل زختیار برد ؟
پاییز در رسید و ز روزن بهار رفت ؟
گفتیم تا به مصلحت خویش بنگریم
هم خویش رفت و هم دل بی قرار رفت ؟
آن کس که اصل و ریشه من بود ، کنده شد
این شاخ و برگ ماند و ز دستم تبار رفت
در عاشقی ، دلم به تعادل رسیده بود
طوفان برآمد و ز دل من قرار رفت
…….

ورباعی
نه عشق مرا ماند و نه غم ، نی شادی
نه دار مرا، نه باغ و نی آبادی
من این همه داده ام ز کف تا شاید
روزی برسم به دولت آزادی