سوم شهریورماه ۱۴۰۱ وقتی برای اولین بار در لیگ برتر فوتبال درهای ورزشگاه آزادی به روی زنان باز شد تا بتوانند پس از سال‌ها انتظار وارد ورزشگاه شوند و از نزدیک بازی فوتبال را تماشا کنند ، روزنه‌ای از امید در قلب زنان دیگر شهرهای کشور هم گشوده شد تا شاید به همین زودی بتوانند وارد ورزشگاه‌های شهر خود شوند و بازی تیم شهرشان را از نزدیک تماشا کنند.

مطالبه ورود زنان به ورزشگاه از حدود ۲۰ سال پیش در قالب یک طرح با عنوان “ورود زنان به ورزشگاه‌ها” توسط برخی از نمایندگان در مجلس شورای اسلامی مطرح شده بود و ورود امن و بدون حاشیه زنان در بازی استقلال تهران و پیکان و پس از آن بازی پرسپولیس تهران و صنعت نفت آبادان در ورزشگاه آزادی آغاز خوشی برای این مطالبه بود.

روزی که همه علیه تفاوت جنسیتی اعمال شده میان زنان و مردان در خصوص ورود به ورزشگاه‌ها هم‌صدا شدند تا شرایطی ایجاد شود که زنان نیز بتوانند همانند مردان وارد ورزشگاه شوند این امید وجود داشت که پس از ورزشگاه آزادی درهای دیگر ورزشگاه‌های کشور نیز یک به یک به روی زنان باز شود تا به دور از تبعیض جنسیتی در سراسر کشور پس از سال ها شاهد حضور زنان در ورزشگاه ها باشیم.

اینکه زنان پایتخت بتوانند وارد ورزشگاه شوند اما در شهرستان ها اجازه حضور زنان در ورزشگاه برای دیدن بازی تیم شهرشان به آن ها داده نشود، رفتاری غیرمنصفانه و به دور از اخلاق است زیرا هیچ فرقی میان زنان پایتخت و شهرستان ها نیست و فقط ذهنیت بسته عده ای که چشم دیدن خوشی مردم را ندارند ، سبب این موضوع است.

اگر در یک ورزشگاه با بررسی همه جوانب و رعایت شئونات ضمن پایبندی به اصول و مقررات جاری کشور امکان حضور زنان فراهم می شود، قطعا می توان همین شرایط را در دیگر ورزشگاه های کشور نیز فراهم کرد تا زنان بتوانند به دور از تبعیض و در شرایطی یکسان وارد استادیوم شوند و از حضور در کنار تیم مورد علاقه شان لذت ببرند.

مطرح شدن بحث هایی مثل عدم وجود زیر ساخت ، دشواری تامین امنیت زنان، شرایط نامطلوب فرهنگی ورزشگاه ها و البته مخالفت سرسخت عده ای در خصوص حضور زنان از جمله دستاویزهایی است که با متوصل شدن به آن ها، زنان در استادیوم های شهرهای ایران به جز تهران اجازه حضور در ورزشگاه راه پیدا نمی کنند و شاید این تبعیض در اجازه ورود زنان به ورزشگاه در ادامه حتی برای فوتبال ایران نیز گران تمام شود.

با توجه به نامه فیفا به فدراسیون فوتبال در خصوص حضور زنان در استادیوم ها و فشارهایی که در این زمینه وجود دارد، حضور محدود زنان آن هم فقط در یک ورزشگاه مشخص ، می تواند موضوعی باشد که با توجه به تاکیدات فیفا، به یک دردسر جدید و بزرگ برای فوتبال ایران تبدیل شود.
تبعیض برای حضور زنان در استادیوم شهرها موضوعی است که می تواند با ادامه پیدا کردن پافشاری زنان شهرهای کشور به جز تهران به یک مساله برای یکپارچگی کشور تبدیل شود و پس از آن با موج سواری رسانه های بیگانه کار به جاهای سخت تری مثل تهدید فیفا برای تعلیق فوتبال ملی و … کشیده شود.

در آستانه آغاز جام جهانی فوتبال و در حالی که کشور قطر به عنوان یک کشور مسلمان و همسایه ایران آماده میزبانی از تماشاگران مردم و زن از سراسر دنیا است و در حالی که چراغ اول حضور زنان در استادیوم های کشور با ورود زنان به ورزشگاه آزادی روشن شده است، مسئولان برگزاری لیگ برتر باید هرچه سریعتر به دنبال راهکاری باشند تا به دور از تبعیض در دیگر شهرهای کشور نیز زمینه حضور زنان در ورزشگاه فراهم شود.
در شرایطی که ورزش یک تنه بار کمک به نشاط اجتماعی و شادی کشور را به دوش می ‌کشد، انتظار می رود تا با تسهیل شرایط برای حضور زنان در استادیوم ها، شاهد تحقق رویا و مطالبه به حق زنان برای ورود به ورزشگاه باشیم.
این مساله مطالبه به حق بیش از نیمی از جامعه است و باید در این زمینه فصل مشترکی میان شاخص‌های فرهنگی و مذهبی و مطالبه های زنان کشورمان ‌شکل بگیرد.