خون دادن برای امام خمینی زیباست اما خون دل خوردن برای امام خامنه ای ازآن هم زیباتر است.(شهید مرتضی آوینی)

محسن رضایی سر از بیمارستان در آورد و دانستم که بیماری او عارضه ی جسمی آنچنانی نیست بلکه به موجب غم، غصه و حرص خوردن زیادی و دم فرو بستن است چون آنقدر نجیب و باوقار است که دردها را در خود می ریزد و مثل بعضی ها سریع دست به بگم بگم گویی های افشاگریانه نمی زند وی به خاطر حفظ نظام و حرمت رهبری همیشه از حق و حقوق خود می گذرد. چون روزی که به دولت دعوت شد و حکم سه شعبه ی معاونت اقتصادی رئیس جمهوری را گرفت به امید آنکه بتواند رانت های پنهان را قطع و از اقتصاد کشور انحصار زدایی کند تا بودجه ی پرداختی حقوق به زنان خانه دار و یارانه ی اقشار کم در آمد و بیکار جامعه را همانطوری که در ایام رقابت انتخابانی ریاست جمهوری ۱۴۰۰ وعده داده بود تامین کند و یا با اجرای صدها برنامه ی اقتصادی دیگر تورم و گرانی را کنترل نماید ولی عوامل پنهان و آشکار صاحبان رانت و انحصار در مقابله با این نیت پاک و صالح قدعلم کرده و به مقابله پرداختند.

البته نگارنده قصد ورود به یک چنین مباحث واضح و مبرهن را نداشته. زیرا، اغلب مردم ایران نیک می دانند که امروز در کشور چه می گذرد و چه کسانی بدون شایستگی های لازم همچنان بر کرسی های تصمیم گیری تکیه زده اند و مسوول تورم و گرانی های افسارگسیخته بازار هستند.

به هرحال دلم سوخت برای نسلی که جان برکف همه ی اعتبار خود را در طبق اخلاص می گذارد و عده ای تازه به دوران رسیده بجای حمایت از حق و عدالت چون عقرب به نیش و کنایه دکتر محسن رضایی را بخاطر بستری شدن در بیمارستان تسخیف و تضعیف نمودند .
وای برشما، ای جماعت انگشت شمار شماتت گر، که نه قدر آن بزرگوارانی را دانستید که برای حفظ خاک و ناموس ملت خون دادند و نه کسانی که امروز بخاطر منافع مردم خون دل می خورند.

والسلام