ما ایرانیان برای ساده کردن فهم مسایل غامض و دشوار ضرب المثل هایی می سازیم تا افرادی را که توی باغ نیستند به صحرا برده و به آنها نشان دهیم که با یک گل بهار نمی شود.

القصه، علاقه ی شدید امروزی به اقتصاد، تنها به دلیل تحریم های حداکثری بر اقتصاد کشور و آثار زیان بار آن بر معیشت و زندگی مردم است و نیز وجود این باور، که می شود از اقتصاد به مثابه ی یک جنگ خانمانسوز حربه ای ساخت که ملت ها را هرچه بیشتر دربند و وابسته تر نمود.

به هرحال اگر این گونه به تحلیل برسیم که به خاطر تجربه ی هشت ساله ی جنگ نظامی با عراق و دیگر همپیمان منطقه ای و جهانی آن، امروز ما به قدرت بازدارندگی مطلوبی رسیده ایم و این دستاورد بزرگ و درخور تقدیر در نتیجه ی پیمودن راه درستی بود که در آن ابتکار و خلاقیت حرف اول را در فرمولیزه کردن مسایل دفاعی کشور می زد. پس می توان بدون داشتن هرگونه دغدغه سیاسی مبتنی بر توزیع رانت و جایگاه حاکمیتی برای مقاومت سازی در مقابل تحریم ها به سمت و سوی فرمولیزه کردن تفکرات اقتصادی در امر تولید حرکت نمود.

با این توصیف همه ی ملت ایران می بیند که بیش از یک دهه رهبری معظم شعار نوروزی تحویل سال را اقتصادی نامگذاری می کند ولی به مانند بخش نظامی توفیقی را بدست نمی آورد و اقدامات ملموسی میسر نمی گردد .

البته، عده ای دانسته یا دانسته علت آن را به غلط دوگانه پنداری های مربوط به ساختارهای اجرایی و اوامری حاکمیت در ارکان جمهوریت (نهاددولت) و اسلامیت (نهاد رهبری) نظام قلمداد نموده و برای خلط مبحث آدرس اشتباهی می دهند در حالیکه ریشه این ناکامی های اقتصادی همانا، سیاسی و فرهنگی و نیز فقدان تفکر دانش بنیان بر اقتصاد کشور هست. زیرا، نابرازندگان موجود در پست های کلیدی بخوبی می دانند چنانچه بخواهند در اقتصاد پیشرفتی حاصل نمایند بایست جای خود را به متخصصان امر واگذار نمایند و دیگر جای آنها بر روی کرسی های تصمیم گیری نخواهد بود و به این دلیل ساده سیاسی هست که شعارهای نوروزی اندر باب اقتصاد همواره معطل و ابتر بجای می مانند. چون آقای رئیس جمهور در مشهد فقط در مورد تسهیل امر تجاری سازی محصولات دانش بنیان سخن گفته و اصلا از تفکر آن در اداره دولت حرفی نزده بود. زیرا، آنان که از اقتصاد چیزی نمی دانند در راس و آنهایی که لااقل چیزهایی می دانند در ذیل کابینه ایشان در نشست مشهد به ردیف نشسته بودند.

والسلام