باور کردن ارتحال علامه ی متقی سیدمحسن شفیعی بعنوان از دست دادن یکی از سرمایه های معنوی و ممتازترین ذخیره ی ایمانی برای مردم خوزستان بویژه مردم مومن اهواز شوک بزرگی در اتفاق اعیاد، یعنی؛ وقوع در اعیاد شعبانیه و فرارسیدن نوروز باستانی بود و بدون تردید اوقات همه ی کسانی که با آن مرحوم زنده یاد صمیمیت و یا ارتباط معنوی داشتند را تلخ کرده باشد.

در حقیقت این ارتحال، مصداق بارز ثلمه فی الاسلام است زیرا، مومنین در این مرگ شهادت گونه، احساس خسارت و ضربه خوردن می نمایند . زیرا، اهالی شریف خوزستان کسی را از دست دادند که سرمایه ی اصلی حوزه های علمیه و وحدت تمام عیار بین اقشار دانشگاهی، نخبگان و مردم کوچه بازار بود.

آری، علامه سید محسن شفیعی عالمی متقی وابسته به خاندانی معظم و اجدادی وارسته بو و در وصف خصوصیت وی همین بس که ایشان متعلم علی سبیل نجاه بود. یعنی؛ آن بزگوار از حواشی روزگار و امورات دنیوی که موجب خدشه دار شدن شخصیت روحانی اش می شد، ورود نمی کرد.یعنی؛ از مواضع تهمت اجتناب می ورزید. نه کسی را بازی می داد و نه در بازیگری های دنیاپرستانه شرکت می کرد. تمام اوقات آرام، متین و بشاش بود و در کارهای علمی فعالیت های چشمگیری داشت. خداوند او را با اجداد طاهر و با برادر شهیدش محشور بفرماید. صد البته، بر متولیان، مومنین و یارانش واجب است که مراسم تعزیت و بزرگداشت این علامه ی متقی را برطبق رعایت شعائرالله با شکوه برگزار نمایند.

والسلام