مهدی فرجی گفت: پس از پیدایش پیکره مفرغی از بزرگ‌زاده الیمایی در محوطه باستانی شمی و ورود “سر مارک اورل اشتاین” مجاری تبار به همراه همکار ایرانی خود بهمن کریمی در بیش از ۸۰ سال پیش، کاوش درخوری در این محوطه به جز بازدیدهای موردی باستان شناسان اسماعیل یغمایی و جعفر مهرکیان صورت نگرفت.
وی ادامه داد: در سال ۱۳۹۱ خورشیدی، برای نخستین بار پس از پیروزی انقلاب اسلامی، هیات کاوش منسجمی متشکل از باستان‌شناسان ایرانی و ایتالیایی براساس تفاهم‌نامه‌ای که به تایید پژوهشگاه میراث‌فرهنگی رسید، وارد منطقه شدند و تا سال ۱۳۹۵ این همکاری ادامه داشت. با اتمام تاریخ تفاهمنامه و شیوع کرونا، شرایط به گونه‌ای پیش رفت که کاوش در منطقه شمی در پنج سال گذشته تاکنون به تاخیر افتاد.
مدیر پایگاه میراث‌فرهنگی آیاپیر ایذه افزود: تفاهمنامه جدید میان پژوهشگاه و موسسه CST مرکز پژوهش‌های باستان‌شناسی تورینو و همکاری دانشگاه پلی‌تکنیک تورینو ایتالیا، شرایط را برای آغاز فصل تازه‌ای از کاوش‌های مشترک میان باستان‌شناسان ایتالیایی و ایرانی به منظور دستیابی به اطلاعات تکمیلی در محوطه باستانی شمی ایجاد کرد.
وی با بیان اینکه کاوش‌های فصل جدید امسال به زودی به سرپرستی جعفر مهرکیان و ویتو مسینا از ایتالیا و با همکاری پایگاه میراث‌فرهنگی آیاپیر برای کسب اطلاعات تازه در محوطه باستانی شمی آغاز خواهد شد اضافه کرد: این کاوش‌ها در آینده نزدیک ممکن است زمینه را برای ایجاد نخستین پارک‌موزه باستان‌شناسی فراهم کند و باعث کارآفرینی و ایجاد اشتغال در زمینه‌های تخصصی و به ویژه رشد حوزه گردشگری در منطقه شود.
فرجی بیان کرد: امیدوار هستیم در این مسیر با حمایت استاندار خوزستان و نماینده مردم شهرستان‌های ایذه و باغملک در مجلس شورای اسلامی، با قرار دادن ادامه کاوش‌های شمی در میان طرح‌های اشتغال‌زای شهرستان ایذه، شرایط بهتری برای توسعه یکی از محورهای مهم تاریخ ایران ایجاد شود؛ شرایطی که امکان آن هست تا پس از تخت جمشید، این بار برای استان خوزستان ایجاد شود و این محوطه باستانی در جریان اکتشافات تازه، خود را به تنهایی به عنوان نامزد ثبت در فهرست جهانی یونسکو معرفی کند.
محوطه باستانی شمی در شمال شهرستان ایذه در شمال شرق خوزستان واقع شده است؛ منطقه‌ای که با کشف مجسمه مرد شمی در سال ۱۳۱۲ به شهرت جهانی رسید. این تندیس از جنس مفرغ توخالی و به طول ۱۹۴ سانتیمتر و پهنای ۶۰ سانتیمتر است که در حوالی روستای “کل‌چندار” کشف شد و هم‌اکنون با شماره ثبت ۲۴۰۱ در موزه ملی ایران نگهداری می‌شود.
منبع: ایرنا
https://betabnews.ir/?p=34249
