در برخی کشورها نظیر بریتانیا و آفریقای جنوبی نظارت و کنترل و امکانات تشخیصی مطلوب است ولی در برخی دیگر، از جمله بیشتر کشورهای آفریقایی، این امکانات بسیار محدود است. آنچه مایه نگرانی شده این است که کروناویروس‌های رایج فصلی که تنها سرماخوردگی‌ای معمولی به وجود می‌آورند، به نحوی جهش یابند که از واکنش‌های سیستم ایمنی انسان بگریزند، همان‌طورکه ویروس‌های آنفلوآنزا به‌طور ادواری این کار را می‌کنند؛ این موجب می‌شود که افراد هر سه، چهار سال یک‌بار به یکی از این ویروس‌ها مبتلا شوند. این یعنی واکسن‌های کرونا نیز باید به‌طورمرتب به‌روز شوند، همان‌طورکه درمورد واکسن‌های آنفلوآنزا این کار پیوسته انجام می‌شود.
آیا ممکن است جهش‌های خطرناک دیگر رخ دهد؟ مثلا جهش‌هایی که هم‌زمان سرایت‌پذیری ویروس و قدرت بیماری‌زایی (و کشندگی) آن را افزایش دهند؟

پاسخ این است: هنوز نمی‌دانیم آیا جهش‌های جدید ویروس را خطرناک‌تر یا انتقالش را سریع‌تر خواهند کرد یا نه. ولی ممکن است شواهد برآمده از تاریخ برخی ویروس‌های سرماخوردگی رایج انسانی آموزنده باشد. چندین ویروس مختلف هستند که موجب سرماخوردگی می‌شوند و رایج‌ترین‌شان راینوویروس‌های بی‌شمار هستند. این ویروس‌ها چندین قرن است که ساکنان همیشگی جمعیت‌های انسانی‌اند و هرسال در قالب اپیدمی‌های فصلی از نو پدیدار می‌شوند. هرچند، باوجود این واقعیت، هیچ نشانه‌ای از خطرناک‌ترشدن این ویروس‌ها در طول زمان در دست نیست. به‌واقع، چهار نوع کروناویروسی که در ابتدا بیماری شدید و کشنده‌ای ایجاد کرده‌اند، ممکن است بعدها تنها منجر به سرماخوردگی‌های فصلی و همه‌گیر شوند.

همه امیدواریم که ویروس کرونا نیز همین مسیر را پیش بگیرد.