“نیشکر هفت‌تپه، هشتمین طرح شرکت توسعه نیشکر و صنایع جانبی شد.” این خبری بود که شب گذشته از سوی هیات دولت منتشر شد و موجی از شادی را در بین کارگران خسته و رنجور هفت‌تپه ایجاد کرد. کارگرانی که حقوق شان ماه‌ها به تعویق افتاده و در این چند سال، ساعت‌ها در مقابل فرمانداری و استانداری به تحصن نشسته‌اند با شنیدن خبر واگذاری مدیریت هفت تپه به شرکت توسعه نیشکر، دل ‌هایشان به رسیدن به روزهای خوبِ تولید قوت گرفته است.

کارگرانی که این روزها با هزار و یک درد اجاره نشینی و گرانی های ناشی از تورم از استیلای مدیریت پُر حرف و حدیثِ اسدبیگی‌ها رها شده اند، اکنون دل به روزگارِ پررونق طرح‌های هفتگانه توسعه نیشکر بسته‌اند تا در لوای مدیریتی جدید، به عنوان طرح هشتم نفسی تازه کنند.مدیریت جهادی و عملگرا، دو مولفه‌ای است که شرکت توسعه نیشکر و صنایع جانبی را به درجه‌ای رسانده که اکنون دولت و قوه قضاییه، کلید حل معضل چندین ساله ی هفت‌تپه را در سپردن به آن دانسته اند. در سایه این نگاه مدیریتی در صنعت توسعه نیشکر بود که سال گذشته، حلاوت و شیرینی افزایش دو برابری تولید شکر به ثمر نشست و اتفاقات ِتلخ زیر آب رفتن چهل هزار هکتار اراضی نیشکر و آسیبِ پنجاه هزار میلیاردی ریالی به خاطره ها پیوست.

شاید مقایسه روزهایی که سیلاب و خشکسالی، کشت و صنعت های هفتگانه را در نوردیده و قامت نیشکر را خمیده کرده بود با این روزهای هفت‌تپه چندان بی‌راه نباشد؛ روزهایی که سیلاب آمده بود تا سرنوشت توسعه نیشکر و معیشت ۲۰ هزار کارگرش را به سرنوشت مبهم هفت تپه گره بزند اما در سایه برنامه ریزی و همت جهادی پرسنل‌‌ و مدیرانش، نه تنها از ورطه نابودی و ورشکستی رها شد بلکه اکنون به جایی رسیده که نجات‌بخش یک شرکت ورشکسته با شش هزار کارگر شده است.

بی شک مدیریتی که کمتر از دو سال، شرکتی با بیش از ۵۰ هزار میلیارد ریال خسارت را از مهلکه سیلاب و خشکسالی راهانید و به ساحل امن رونق تولید رسانده است، می تواند احیاکننده هفت تپه ای شود که سال ها در احتضار بوده و رونقی به خود ندیده است. این نوع مدیریت می تواند روزهای خوب را برای هفت تپه به ارمغان آورد؛ روزهایی سرشار از شیرینی رونق تولید.